اربابــــــ:
یادت هستــ شَبــ اول " مادرت زَهــرا " پیرهـَن مشکی مان را رفــو کرد؟!
گریــه
اشکـــ
لَطمـــه
آه...
چه زود دهـــه اول تَمــــام شد.،
این روزها
چشمـــانم
با بیقــــراری تمام
همسفران کربـــــلایش را بدرقه میکند
سوی دیار عشــــق!
حرفی نیست،
برونــد...
خوش باشنـــد با حُ سِ ی ن من!
اما مَن
این دِل ترکـ ترکـ خورده ی شکستــــه را چه کنــــم؟؟
دِلــــی که پشت سرشان کاســه ی آبی میشـــد و میریخت!
دِلی که پشت سرشان زَجّـــه میــــزد...
اما چه ســـــود؟
وقتی حرف از رفتنش نبـــــود...
وقتی آلــــوده شده بود از این دنیای بی همه چیــــــــــــز...
مَن میـــــگویم:
حقّــــش است!!
دلی که دنیـــــایی شد،
آلـــوده شد،
بدرد حُ سِ ی ن نمیـــخورد!
پس ای دل
بشیـــن و بســـوز....
شنیدم باز ای رفیق داری میری کربُـــ بلا التماس دعا
نره یادت سلامـــم رو برسونی به آقــــــا التماس دعــا
حَـــــــرفی ندارم اربابـــــ
فقط حالَــــــم دیدنیـست...
همین....
پ.ن:
15/11/93
شب جمعـــه...
ساعت3 صبــح...
بین الحرمیـــن...
من و دوربینـــم...
و...
دلبـــریِ اربابــــــ...
چه دِلتنـــــگم حضرت اربابـــــ،میبینـــی؟
از تو فقط یک عکس پیشــم مانده آقاجــان!
میبـــوسمت اما مُقـــــوایی نمی چسبـــــد...
حُ سِ ی ن
همه دنیــامو بگیـــر
نگیــر ازم نگاهتــو
میبینی حـــال و روز این
نوکـر روسیــــاهتو
آخرشــم نشد آقـــا
اونی که میخـــواستی بشم
تو دلم آشوبــه ولی
به کـــــرم تو دلخوشم
به کـــــرم تو دلخوشم
آشوبــــــم....
تویی همـه دنیامـــو
نگیر ازم اشکامـــو
نگیر ازم این ســـوز نفس هامو
پ.ن:
نوحــه...
بُغض...
اشکـــ...
آه...
سفر خیــالی...
بین الحرمیـــــن...
بابـــ القِبلــــه
آآآه....حُ ِس ی ن
آتش بگیـــــر تا که بدانی چه میکشــــــــم....