بر آستانه قُدست علی الــــدَّوام سلام!
- چهارشنبه, ۱۳ مرداد ۱۳۹۵، ۰۸:۱۹ ب.ظ
هرگاه برق گنبد طلایت چشمانـــم را به سوی حرمت هدایت میکند؛
درهرجای این کویـــــر...نه!
بانوی من! مـــــــرا ببخش...
دلم رضا نمیدهـــــد بگویم کویــــر؛
مگر میشود که تــــــــو باشی و این جا کویـــر باشد؟
درهرجا که باشد دست ادب بر سینــــه میگـــذارمُ...
تنها این جمله را زمــــزمه میکنم:
یا فاطمــــة إشفعی لــــی...
این بار از زبان رضـــا جانتان میگویـــم...
"یا فاطِمة إشفَعی لِی فی الجَنّة فإنَ لکِ عندالله شَأنا مِن الشَأن"
شاید به برکت نام رضایت جواب إشفعــــی مرا هم بدهید.
پ.ن:
یک تولــــدت مبارکِ خشک و خالی
بیش از این در وُسع دختــــرِ بی چیزتان نیــــست!
می پذیریــــدش بانو؟
