امسال دلـــم کربلایی میشود...
- پنجشنبه, ۱۴ آبان ۱۳۹۴، ۰۴:۴۲ ب.ظ
درونـَــم وِلولـه ایست...
این که مُحَّـــرم هم دارد تمـام میشود.
این که آدم نَشـــدم!
این که هَنـــوز زنده ام از غَم اربابـــم...
این که همه جا حرف، حرف رفتـــن است!
عُشــاق کوله هایشان را هم جلو جلو آمـــاده کرده اند...
من هم وسایلــــم را آماده کرده ام!!
قرآن،کاسه ی آب و دِلــــ ــــم....!
ولی نمیـــدانم دلیل این همه دِلشــــوره را؟!
به دِلـــ ــــم میگویــــم:
تو که خریـــدار َنداری،
پس بیقـــراریت بَهر چیست؟
خوب که فکـــر میکنم،
یاد قَـــــــرار هر ساله ی اش می افتــــم با اربابــــ.
که بجـــای پا
او قَــــرار است تاوَل بزند!
چه شیرین عَهــدی...
پس!
دِلِ کربلاییــــــم بیقـــــرار باش!
و بیقَـــــرار بمان برای اربابت حُ سِ ی ن....
حُ سِ ی ن
سمتِ حــرم :(((
خیلی زیبا نوشتی عزیزم
ان شاالله روزیت ...
+
در روضه ات که نمردم
اگر
کربلا نبری ام
تا اربعین
حتما جان میدهم
به همین راحـــتی ....
من هم یک عمر همین را میخواستم
جان دادن برای تو
همه چیز هم دارد جــور مشود
مسافرانی که دارند میروند
و دلی که جا مانده
و قلبی که از غصــه دق خواهد کرد ...