خوش باشی آقــــا با زائرات...

این روزها

چشمـــانم

با بیقــــراری تمام

همسفران کربـــــلایش را بدرقه میکند

سوی دیار عشــــق!

حرفی نیست،

برونــد...

خوش باشنـــد با حُ سِ ی ن من!

اما مَن

این دِل ترکـ ترکـ خورده ی شکستــــه را چه کنــــم؟؟

دِلــــی که پشت سرشان کاســه ی آبی میشـــد و میریخت!

دِلی که پشت سرشان زَجّـــه میــــزد...

اما چه ســـــود؟

وقتی حرف از رفتنش نبـــــود...

وقتی آلــــوده شده بود از این دنیای بی همه چیــــــــــــز...

مَن میـــــگویم:

حقّــــش است!!

دلی که دنیـــــایی شد،

آلـــوده شد،

بدرد حُ سِ ی ن نمیـــخورد!

پس ای دل

بشیـــن و بســـوز....

 شنیدم باز ای رفیق داری میری کربُـــ بلا التماس دعا

 نره یادت سلامـــم رو برسونی به آقــــــا التماس دعــا